Ik herinner me de eerste werkdag alsof het gisteren was. Na 14 dagen opleiding in het studiecentrum (het toenmaige CBO) van het ministerie begon mijn werkdag op Gent Vennootschappen 8. Na een formele ontvangst bij de inspecteur mocht ik mee met de hoofdcontroleur naar zijn dienst.

De hoofdcontroleur leidde me eerst binnen in zijn bureel. Ik moet zeggen nog nooit zo'n overvol kantoor gezien te hebben. Ik denk dat er zich zo'n 450 dossiers in zijn kantoor bevonden. Slechts later zou ik begrijpen waarom. In het hoekje van het kantoor bevond zich een strandzetel. Deze fucntie zou mij wel snel duidelijk worden.

Op zijn bureel zelf lagen stapels dossiers. De middenste dossiers legde hij op de andere op de kant zodat ik hem aankeek tussen links en rechts een meter dossiers.

De man startte met zijn beklag te doen over zijn personeel. Ik mocht enkel luisteren naar A en B. De rest deugde volgens hem niet. Gezien mijn functie moest ik ook enige afstand bewaren. De bolwassing duurde zo'n half uur. Ik moest zeggen zwaar onder de indruk te zijn van de ontvangst.

Nadien werd ik voorgesteld aan het personeel. Het eerste gevoel was er één van wantrouwen. In die tijd waren er nog niet veel universitairen die begonnen bij het ministerie en men was dan ook zeer wantrouwig tegen deze nieuwelingen.

Ik kreeg een 10tal dossiers toegewezen die ik mocht behandelen. Op mijn vraag hoe ik hier moest aan beginnen kreeg ik het antwoord:" controleren en op controle gaan". Tot zover de opleiding. Gelukkig heb ik nadien veel steun gehad van C die me op weg zette.

Ik denk dat ik de eerste dag maximaal 2 uren gewerkt heb. Om 10 uur was er koffiepauze en om 11 uur kwamen de flessen drank naar boven. De hoofdcontroleur ging immers binnen 14 dagen op pensioen en dit moest uitgebreid gevierd worden.

Een schril contract met de kennismaking.

Na de middag maakt ik ook kennis met accountant D uit één van de randgemeenten van Gent. De man had reeds een gezegende leeftijd en was bekend in heel het Gentse. Hij tracteerde met pintjes omdat zijn "vangst" zo goed was geweest. Hij haalde immers 2 centimeter restaurantbonnenkes uit zijn binnenzak die controle E de voorbije maanden te samen had gespaard voor hem. De man was kind aan huis bij deze controle gezien hij zeer veel dossiers had in dat ambtsgebied. Jaarlijks werd één en ander gecompenseerd tijdens het jaarlijkse banket op zijn kosten in een notoir restaurant in Mariakerke. De man was die dag duidelijk al een tijdje aan het aperitieven. Hij daagde de oudste collega's uit: " Ik ga ze in jullie dossiers steken en jullie gaan ze niet vinden". Enfin, van werken is er die dag niet veel meer in huis gekomen.

De gebeurtenissen die dag stonden in schrik contract van het beeld dat ik had van de administratie en van opleiding die ik had gehad.